Intimidatie

Er is weer eens gedreigd een advocaat op me af te sturen.

Ik ben journalist sinds 1992. Heb op verschillende redacties van verschillende media gewerkt. Dreigen met juridische stappen: ik heb het zo vaak meegemaakt. Tegen mij en tegen collega’s. Omdat een verhaal iemand niet bevalt.

Ik word er niet meer warm of koud van. Het is pure intimidatie. Ik heb nog nooit daadwerkelijk een juridische sommering zien binnenkomen.

Ik zal de Velsense kwestie waar het om gaat niet verklappen om de mensen tegen zichzelf in bescherming te nemen.

Er was één iemand door mij geïnterviewd. Aardige persoon, gaf gewoon antwoord op de vragen. Het mondde uit in een positief stukje voor de persoon. Ik wilde deze persoon in de krant als tegenwicht van bezwaarmakers die eerder de krant haalden.

Maar als het verhaal nog net niet definitief in de krant staat, belt de geïnterviewde op. Of hij het nog even mag lezen.

Nou, dat mag normaal gesproken. Om feitelijke fouten te corrigeren. Maar nu komt het verzoek echt een beetje te laat. Maar ik wil het wel voorlezen voor de telefoon zodat hij kan reageren.

De persoon geeft daarop zijn mobiel aan de mede-eigenaar. Die zegt dat de geïnterviewde al zijn woorden intrekt. Maar de mede-eigenaar was niet eens bij het interview. Hij wil de tekst ook niet horen. Het stuk mag niet in de krant. Ik zeg dat dat wel gebeurt.

Hij kondigt juridische stappen aan, alle banden met de krant worden verbroken en mijn chef zal er van horen. Ik zal het weten. Op intimiderende toon.
Ik wacht maar af. Wedden dat we er niets van horen?

U zult ook even geduld moeten hebben. Ik ben voorlopig op vakantie. Tot later!