vrijdag 23 april 2010

Dagboek van een vulkaanslachtoffer

Fred Bok uit IJmuiden mailde me zondag:

,,Here Fred from Los Angeles awaiting a connection to Amsterdam since last Thursday…’’

Gisteravond weer een mailtje van hem. Met de volgende bijlage:
Dagboek van een vulkaanslachtoffer

Donderdag 15 april: Dag 1

Tijdens het ontbijt meldt de nieuwszender dat een vulkaan in IJsland met een onuitspreekbare naam in alle heftigheid is losgebarsten en daarmee gelijktijdig het volledige vliegverkeer boven Europa heeft lamgelegd. Dit is de dag van mijn vertrek huiswaarts vanaf Los Angeles met de KL 602. Een vertraging zit er zeker in. Eerst maar naar het vliegveld afgereisd en gemeld bij de incheckdesk. De monitors blijven de hoopvolle informatie verstrekken: KL 602 On Time.

Dan 1 uur voor officieel vertrek meldt een KLM-vertegenwoordigster dat de vlucht is geannuleerd. Op de vragenstroom die losbarst kan geen antwoord worden gegeven, doch alleen dat een hotel is geregeld en dat morgen meer informatie volgt. Formeel blijven wij "ingecheckt" en de koffers blijven aan boord van het KLM-toestel. De monitor meldt nog steeds: KL602 On Time. Hoe cynisch…

In het hotel weten de receptionisten van niets en moet op de bevestiging van KLM worden gewacht. Binnen 10 minuten is dit geregeld en het geheel wordt gecompleteerd met ontbijt, lunch en dinercoupons. Goed geregeld KLM, complimenten!

In de avond vinden de meeste gestrande Nederlanders elkaar in de bar (waar anders). Persoonlijke drama’s komen ter tafel: een man die zijn vader nu niet meer kan zien voordat hij een levensbedreigende operatie ondergaat, een ander die een begrafenis van een dierbare waarschijnlijk niet haalt.

Dag 2:
Na het ontbijt de boel ingepakt, uitgecheckt en met de hotelbus richting vliegveld. Ondergetekende heeft het geluk. Omdat hij alleen reist is hij al voor maandag 19 op de lijst gezet. Doch alles is onder voorbehoud.

Er wordt als laatste nog even fijntjes vermeld dat mocht ma. 19 vlucht niet doorgaan, de volgende mogelijkheid pas 28 april is. Tevens zijn wij allemaal officieel uitgecheckt en kunnen wij de koffers ophalen die op carrousel nr. 3 vrolijk hun rondjes draaien. Ook de verdere verblijfkosten zijn niet meer voor de luchtvaartmaatschappij (die zich op "the hand of God" beroept). Aan verdere persoonlijk te maken kosten valt dus niet te ontkomen.

Deze uren kostende operatie heeft ons al ver in de middag gebracht en de "verse" stroom passagiers meldt zich ondertussen aan om ook in te checken voor de vlucht die niet gaat. Velen zullen nog volgen. Het merendeel van "mijn nieuwe vrienden" gaat ook terug naar het hotel van de afgelopen nacht alwaar ook de laatste kamers bijna zijn vergeven aan de nieuw toegestroomde passagiers.

Dag 3:
Het is ondertussen zaterdag geworden en via de KLM-website, de lokale infobalie en de behulpzame dames achter de hotelreceptie heb ik een vijftal telefoonnummers weten te bemachtigen die mij van update vlieginformatie moeten voorzien.

Dag 4:
Gedurende de zondag toch nog op willekeurige volgorde de nummers gebeld, maar geen gehoor of niemand thuis. Vervolgens ook via het internet de verrichtingen in Nederland en Europa volgen om een inschatting van slagen of mislukken voor mijn terugvlucht te verkrijgen. KLM is goed bezig met de testvluchten en geeft de burger moed, eerlijk is eerlijk.

Dag 5:
Volgens het normale schema vertrekt de KL 602 om 16.30 uur. Ik besluit mij om 12.00 uur bij de balie te melden. De bijzonder aardige medewerkster geeft aan dat er normaal ingecheckt wordt, doch dit absoluut geen garantie is of wij ook werkelijk vertrekken. De koffer gaat aan boord, mijn stoelnummer heb ik en als laatste wordt de douane en controle gepasseerd en bevind ik mij opnieuw in de terminal die wij 5 dagen ervoor hebben verlaten. Er lijkt niets veranderd want de monitor meldt nog steeds; KL 602 On Time. Ben benieuwd.

Inderdaad een uur voor vertrek wordt door een aantal medewerksters bevestigd dat wij gaan, mooi zo! Dan komt de in het KLM-blauw gekleurde crew aanlopen. Tot mijn opperste verbazing gaat iedereen staan en wordt de crew met een daverend applaus verwelkomd, dat pas stopt als zij in het vliegtuig zijn verdween. Heel apart.
Bij aanvang van de reis wordt nog gemeld dat mits er opnieuw asproblemen zijn, wij naar luchthavens in Zuid-Europa kunnen worden gedelegeerd en het vandaar opnieuw gaan bezien. Wij landen zonder problemen als tweede trans-Atlantische vlucht op Schiphol. Vreemd genoeg heb ik toen niemand meer horen klappen…

2 opmerkingen:

Rolstoel zei

Mooi zo'n in-siders verhaal !

Goed dat je er (intergraal?) aandacht aan besteed !

Anoniem zei

Hoi fokke
Leuk dit verhaal

gr frits