donderdag 11 februari 2010

Opgenomen in het OZC

Stefan Groot (foto) was jarenlang dakloos. Lang verbleef hij in IJmuiden, in zelfgemaakte hutten tussen Heerenduinweg en Maasstraat en in de Heerenduinen.

Ook sliep hij sliep buiten bij het Islamitisch Cultureel Centrum. Dat is die oude school achter de moskee. Overdag hing hij rond bij de watertoren.

Groot was zwaar verslaafd en leefde een leven vol ellende. Hij schreef er een boek over dat eind vorig jaar uitkwam.

Het is geen boek om geld mee te verdienen. Na een zelfmoordpoging als een uitvlucht uit het daklozenbestaan, komt Groot in Dijk en Duin.

Daar vragen zijn behandelaars of hij zijn leven op papier wil zetten. Groot: ,,Toen ik het af had, keek ik naar de stapel. Daar ligt een boek, dacht ik.’’ Diverse uitgeverijen zagen er niets in, maar bij eentje vond Groot onderdak.

Gisteren sprak ik met Groot. Vandaag staat een deel van zijn verhaal uitgebreid in de IJmuider Courant. Kijk ook even op zijn website.


Volkskrant tv vond Groot ook, en ging met hem terug naar IJmuiden.

Voor niet alles was plek in de krant. Zo schrijft Groot ook over zijn gedwongen verblijf in een gesloten woongroep van het OZC in Driehuis. Dat was rond 2007. Let wel: het OZC is overgenomen door wat nu Lijn 5 heet, dus wat Groot schrijft hoeft nu niet meer zo te zijn. Groot schrijft:

,,Toen ik kwam, werd ik naar een afdeling gebracht waar ik al mijn kleren moest uittrekken. Ik kreeg andere kleren. Op mijn afdeling waren dertien jongens geplaatst. Dertien jongens, allemaal in dezelfde kleren, allemaal dezelfde schoenen.''

,,Ik werd naar een gebouw gebracht waar alleen zand op de vloer lag. Ik geloofde niet dat we daar moesten slapen, maar dat moesten we inderdaad. Op de grond, in het zand. Een bed en een kamer moesten we ’verdienen’.’’

,,Op de tweede dag kregen we een kamer met bed, kastje, tafeltje en stoel. Het raampje kon een klein stukje open. We werden gewekt door een speaker op de kamer. Als je je kamer uitkwam, stonden er mensen te wachten. We moesten ons wassen waar ze bij stonden. Daar kregen we tien minuten voor.’’

,,We moesten ontbijten. Dat was ik niet gewend. Ik wilde niet en moest naar mijn kamer. Ik probeerde weg te komen, maar toen ik mijn deur opendeed renden meteen verpleegkundigen naar boven. Ik vroeg mij af hoe ze wisten dat ik mijn kamer uit wilde.''

,,Ik mocht naar de woonkamer, maar moest daar wel eten. Dat wilde ik niet. Ik heb toen een jongen beetgepakt omdat ik agressief werd. Toen klonk een bel en kwamen er mensen. Door negen personen werd ik op de grond gelegd en in de separeercel gegooid. Zo ging ik mijn derde dag op het OZC in.’’

,,Elke dag moesten we over de stormbaan op het terrein. Wie de stormbaan in de snelste tijd aflegde, mocht een sigaretje roken. Als je niet meedeed aan het programma dat de begeleiders hadden bedacht, kreeg je geen sigaretten.’’

Groot vond het niet leuk en ontsnapte met andere jongeren twee keer uit het OZC. Hij maakt ook een enorme vechtpartij mee tussen twee woongroepen. ,,Er braken rellen uit. Alle ramen werden stukgegooid. Er kwam zelfs politie. Normaal komt die niet omdat personeel is opgeleid om opstootjes op te vangen. Er was veel politie en ambulances. Sommige jongens moesten naar Groningen en kwamen daar op een zwaar bewaakte afdeling.’’

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Mooi verhaal fokke echt een super verhaal.

Anoniem zei

Heb er zelf 2 jaar gewerkt, herken dit gedeeltelijk. Zag jongeren vaak de afgrond ingaan en wat voor toekomst hebben ze? Ben blij dat ik nu in Velserduin werk en dat meen ik!!!

Tamara zei

Je hebt het echt niet makkelijk gehad he!!! Ik heb MEGA VEEL RESPECT voor hoe jij er weer uit gekomen bent en nu zoon leven hebt kunnen opbouwen, ik ga je boek kopen! En nu heb je Miriam en hebben jullie samen met Ajax de kat zo veel lol, geweldig gewoon....

Liefs en een dikke kus,
Tamara.

Unknown zei

hoi ik ben sjoerd visser tegenwoordig uden
ik heb zelf ook op het ozc gezeten en ben 1 van de veroorzakers van de rellen die er toen zo heftig uitbrak
ik had de jongens zodanig opgejut omdat het beleid wat ze voerde op de gesloten groep niet zo langer door kon gaan zoals idd zelfde kleren ondergoed op apelstaan en zogenaamd leuk doen met de ouders met die hutten bouwen de stormbaan op elke dag en tijdens apel moesten we een eigen liedje opzingen en in een bepaalde houding gaan staan en de de vlag ophijsen en tijdens die rellen heb ik een mannelijke begeleider behoorlijk toegetakeld met een stuk hout van een stoel die ik kapot sloeg en heb daar zelfs nog toen ook een jongen totaal finaal het ziekenhuis ingeslagen
ik liep ook vaak weg samen met 2 andere jongen van destijds
en we werden zelfs betrapt toen bij het pondje door een agente in burger en werden de jongens en ik terug gebracht in een politie auto en 1 van de agenten in de auto die herkende mij ook toen
maar ik werd later weg gehaald daar uit de groep en werd tijdelijk even geplaats in het hoofd gebouw
nu jaren later gaat het gewoon zoals het leven hoort te zijn erg goed en woon ik tegen woordig in Harderwijk Gelderland
vriendelijke groetjes sjoerd uden (visser ) toen 13jaar nu 25 jaar