In de krant van vandaag heb ik een hele pagina geschreven over de Sparrenstraat in IJmuiden (foto boven). Het is de straat van de maand. Dat is een idee van de IJmuider Courant en de Stadsschouwburg. Bewoners van de gekozen straat mogen gratis naar een voorstelling in de schouwburg en krijgen een week gratis de krant.
Een hele week ben ik door de Sparrenstraat gelopen om die goed te kunnen typeren en om de juiste bewoners te vinden die dat kunnen. Kom ik er vandaag achter dat er ook nog een kunstenaar in de straat woont. Te laat.
De kerk op de ene hoek en de Jaguar-garage op de andere hoek konden niet ontbreken in het verhaal. Maar niet alles haalt zo'n pagina.Zoals de meneer in het huis dat er wat vervallen uitziet. Alsof het gekraakt is. Hij schijnt het na de koop van binnen helemaal verbouwd te hebben. Toen was blijkbaar het geld op, want aan de buitenkant moet nog veel gebeuren. ,,Armoedig hé'', zegt een bewoner uit de straat.
Ook de appartementen boven de Jaguargarage haalden de krant niet. Ze kijken uit op de Groenweg, maar hun entree (en dus hun adres) zit in de Sparrenstraat.
Wat het ook niet haalde, waren de oude foto's die twee IJmuidenaren me stuurden. Van de Sparrenstraat van vroeger. U ziet ze daarom hier.
Op de onderste foto schijnt u 'Simon de Wit' te zien. Dat schijnt een legendarische patatboer te zijn geweest in IJmuiden. Wie weet of dat klopt? Wie was Simon de Wit? Vertel je verhaal over hem door te klikken op reacties onder deze blog.
Met dank aan Gerrit de Feber, Piet Korpershoek en Hans van de Pieterman.
8 opmerkingen:
hoi fokke
Simon de wit was de patat boer in de vroegere jaren,altijd liep hij door de straat in de bocht van de velserduinweg woonde hij ,waar ook de karren werden gestaald ook was simon de wit een huizen bezitter in ijmuiden,als simon in de straat leip verkocht hij ook ijs was altijd beleeft tegen iedereen aan de kar ,de verkoop liep altijd goed bij hem,dat kan ik mijn herinneren.
frits houtgraaf
Hi Fokke,
Ik las je artikel en zag de opname onderaan en een glimlach van ontroering trof me……”Simon de Wit” met zijn paard. Heerlijk een patatje of een ijsje als je de paardebellen hoorde, en iedereen was een schatje (de vrouwen dan) Dag schatje zeg het maar……Later overgenomen door zijn zoon, maar toch……….Simon…..Aan de opname zag ik meteen Simon de Wit. Legendarisch,woonde aan de Velserduinweg. Wat een mooie tijd was dat. Kan er wel over vertellen als je niet genoeg info krijgt….en anders mijn ouders wel. Had volgens mij één zoon en één dochter. Later is zijn dochter met haar man jarenlang marktkooplui geweest met visverkoop o.a.in Haarlem.
Simon bezat inderdaad heel veel huizen in IJmuiden, miljonair met een patatwagen.Snacks als tegenwoordig werden toen nog niet verkocht...alleen patat met of een zelfgemaakt ijsje van Simon met stukjes ijs erin, heerlijk was dat.Mijn vader werkte bij de hoogovens als kantinebeheerder en verkocht daar Hema worsten(extra inkomen, groot gezin dat kon je gebruiken) En dan moest ik altijd naar Simon om geld te wisselen (thuis, aan de Velserduinweg)Kreeg 25 gulden mee en Simon had genoeg klein geld van alle patat.Wat een tijd...we worden ouder merk ik nu ik dit schrijf ;-)
Reinder Weidijk
"Simon de Wit"; jeugdsentiment!
Op zondag door de Berkenstraat en van oma geld gekrgen voor een ijsje / patatje....Elke keer opnieuw de vraag van die uiterst vriendelijke meneer de patatbakker "heb je centjes bij je lieverd". Legendarisch. Leuk dat hij is aangehaald in het bericht..
Justin van der Does
Oorspronkelijk was Simon de Wit ijsboer. Hij woonde even voorbij de haakse bocht in de Velserduinweg richting Zeeweg.Simon woode daar heel strategisch want de hoofdroute vanaf het strand liep kort na de oorlog nog via de Velserduinweg. In de weekenden als het mooi weer was kon het voor z'n deur enorm druk zijn want hij had in z'n voortuin een ijskraam staan. Haarlemmers, Amsterdammers en Velsenaren die van het strand kwamen kochten bij Simon de Wit een ijsje.Daarnaast reed hij met een wagen zoals op de foto door de straten. Voor de wagen stond een groot zwaar paard met een belletjesboom op z'n rug waardoor Simon duidelijk te herkennnen was. Hij verkocht echte wat gelig gekleurd vanilleijs die echt lekker was. Simon was in latere jaren een redelijk bekende huisjes melker. Op een zeker moment heeft zijn zoon de zaak overgenomen. Ook die reed met de bekende wagen met paard door de straten. Alleen was die overgeschakeld op patat.
Ik hoop dat veel mensen hun verhaal vertellen over die man,dit is echt leuk en historishe tijd perk.
Frits houtgraaf
Weet iemand of Simon de Wit nog leeft, en waar hij dan woont? Als ik dit allemaal zo lees, lijkt het me leuk om voor een verhaal in de krant herinneringen met hem op te halen.
Fokke
f.zaagsma@hdcmedia.nl
Hoi Fokke,
Simon de Wit leeft al lang niet meer. Denk dat hij al bijna 20 jaar dood is. Zijn zoon moet ergens eind 50 begin 60 zijn. Heb als kind ook heel veel ijsjes bij hem gekocht en later bij zijn zoon Kees. Erg leuk om deze foto weer eens te zien. heb nu weer wat te vertellen aan mijn eigen kids. Het was wel een kniert want zijn kleinkids kwamen wel eens bij ons en als opa dan langs kwam gingen ze een ijsje halen maar mijn ouders moesten ons wel centjes meegeven voor een ijsje.
Hoi Fokke,
Wat geweldig dat ik deze foto ter ogen mocht komen!! Simon de Wit was voor ons een feestje. Hij was altijd erg aardig voor zijn klanten.
En die legendarische bellen van het tuig voor zijn paard hoorde ik als kind al van ver van te voren aankomen. Toevallig staan mijn vader en ik ook op de foto. Ik ben daarom ook erg dankbaar dat deze foto gemaakt is, temeer mijn vader al vele jaren is overleden. En ook mijn vriendinnetje van toen nog op de foto staat. Geweldig hoor, zijn er misschien nog meer foto's in jouw archief? Dit is echt een geschenk! Hartelijke groeten, M. Oosterveen van Oevelen.(oud bewoonster in de Sparrestraat}
Een reactie posten