Sympathie (of niet) voor de staking

Het busstation aan de Dennekoplaan in IJmuiden was vanmorgen leeg. De bussen stonden in de remise aan de Amsterdamseweg in Velsen-Zuid, zag ik een uurtje later. Staking.

De sfeer in de kantine is vrolijk. Vijftig buschauffeurs vertrekken straks op de step.

Ze lachen, maar blij zijn ze niet. Het gaat niet om meer loon. Ja, daar draait het wel om in het conflict over de nieuwe CAO, maar belangrijker is de gestegen werkdruk. En het meer moeten werken.

,,We zijn straks nooit meer thuis met het eten.'' En: ,,Als ik 's avonds thuis kom, kan ik meteen naar bed. Morgen moet ik om 7 uur weer rijden. Je hebt 's avonds een uurtje tijd voor je gezin.''

De actiebereidheid is groot. Connexxion adviseert alternatief vervoer te zoeken. Dat kan via de OV-taxi. Een systeem dat met door de staking lijkt te zijn ontdekt. Is niet alleen bedoeld voor gehandicapten.

Reizigers hebben het een beetje gehad met de actievoerende buschauffeurs, zo lijkt het. Kijk hier, hier en hier. De chauffeurs zeggen er weinig van te merken.

,,Passagiers zeggen: hou vol! Dat horen we ook in supermarkten en op verjaardagen. Er is veel sympathie.'' Ze vinden het heus wel erg dat sommige mensen door de staking worden getroffen.
,,Dat we reden voor de scholieren die eindexamen deden, hoefde voor mij niet zo'', zegt een chauffeur. ,,Die kunnen ook wel fietsen.''

PS: Sorry, vrijdag echt geen tijd voor een blog. Te druk bij de krant.