Natte schoenen, natte sokken

Vanmorgen kwart over acht, bij het tandenpoetsen, viel de waterdruk weg. Raar. Tien seconden later deed de kraan het weer als normaal. Tien minuten later fiets ik via de Daltonstraat naar de redactie. Stap af en sta tot over mijn enkels in het water. Gesprongen waterleiding. Had vanmorgen al iets kunnen vermoeden.

Er stroomt echt een rivier door de Napierstraat, Daltonstraat, Voltastraat en Alexander Bellstraat (zie overstromingsgebied). Er is nooddijk gemaakt rondom het lek op het Edisonplein (foto boven).

Ik praat wat. Maak foto’s en filmpje. Op de hoek van de Napierstraat staat een man op zijn balkon te kijken. Ik vraag of ik boven mag komen om foto’s te maken. Hij en zijn vrouw zijn net uit bed, maar ik mag naar binnen.

Doorweekte schoenen uit op de mat. Helpt niet veel, want m’n sokken zijn ook helemaal nat. Die hou ik toch maar aan. Gelukkig mag ik door de achterdeur naar buiten. Bij de voordeur staat het water al te hoog.

Op straat, iets stroomafwaarts, staat Ed Bankert van aannemer Bruisschaart. De aannemer die de waterbuis kapottrok. ,,Je hoorde krak en water kwam meteen in golven naar boven’’, vertelt Ed. ,,De kraanmachinist zit nu huilend in de keet’’, grapt hij.

Ed heeft zijn vrouw gebeld. Die is gekomen om te kijken naar het water. ,,We hebben wonen in Velsen-Noord. Daar hebben we hetzelfde niet lang geleden in onze eigen straat meegemaakt’’, legt het stel uit.

Op de hoek van de Edisonstraat, waar de rivier stopt, staat een oude vrouw gebogen over een put. Ze roert er in met een stok. Helpt niet. In de Voltastraat klinkt kindergelach. Twee kinderen met een bezem leven zich uit. De zee is dichtbij vandaag.

Op de redactie mijn natte sokken en schoenen maar op de kachel gelegd. Om 16 uur is het lek dicht.