Bonekamp verdient de eer

,,Weet u wat dat is, meneer?”, vraagt een man als ik een foto neem van het spandoek aan het spoorviaduct in IJmuiden. ,,Die Bonekamp?”

Het hangt er al een tijdje, het spandoek. Ik leg hem uit dat Jan Bonekamp een verzetstrijder is.

Die 4 mei geëerd wordt met een eigen herdenking op de Westerbegraafplaats in IJmuiden (aan de Havenkade, 20.30 uur).

De herdenking is het een lustrum. Vijf jaar geleden werd Bonekamp voor het eerst herdacht.

Het begon als een soort ‘wilde’ herdenking, los van de gemeenteherdenking van de oorlogsdoden.
Echt IJmuidens, zeg maar – wars van officiële plechtigheden. Met de kop in de wind.

Nog steeds is de Bonekampherdenking geen officiële herdenking. Ik hoop dat dit jaar de burgemeester of een wethouder komt. Die eer verdient Bonekamp.

Bonekamp was een woest vechter. De

geliefde van het meisje met het rode haar. Hij sterft op 21 juni 1944 als hij met Hannie Schaft een aanslag pleegt op politie-inspecteur Willem Ragut.

Die schiet terug als Bonekamp een genadeschot wil geven. Jan Bonekamp raakt dodelijk gewond.
Bonekamp wordt gecremeerd op Westerveld in Driehuis. Op last van de Duitsers is de crematie geheim. De asbus wordt na de oorlog gevonden in het politiebureau in IJmuiden.

Op 1 juni 1945 wordt zijn urn met veel eer bijgezet in het familiegraf op de Westerbegraafplaats. Op de onderste foto staat de begrafenisstoet bij de Willem de Zwijgerschool aan de Platanenstraat in IJmuiden, toen het hoofdkwartier van de Binnenlandse Strijdkrachten in Velsen.

Naar Bonekamp is een straat in IJmuiden genoemd.

Hij is ook geëerd met een eigen lied. Luister hier.

PS: Toon is terug van weggeweest. Vrijdag zag ik hem weer op de Parkweg in Velsen-Zuid, in de bocht naar het kanaal. Er werd getoeterd.