Het pontje is weer thuis

Veel lezers van de IJmuider Courant reageerden op de komst van pontje Donkersloot naar Velsen-Zuid en naar IJmuiden.

En ze gingen kijken naar het historische pontje, zwanger van herinneringen. In Velsen-Zuid stond iemand het pontje al op te wachten. In IJmuiden kwamen de IJmuidenaren ook langs.

Hier zie je het nog één keer op en neer gaan.

Het pontje is opgeknapt door de huidige eigenaren. Lees er alles over op hun website.

Dit vond ik in ons archief over het pontje:

,,Voor de stoomtramweg Haarlem-Alkmaar waren de ponten ingericht voor het overzetten van een tram van ongeveer dertig meter lengte. Het was niet niks om het hele gevaarte zonder ongelukken op de pont te krijgen. Het leverde dan ook veel vertraging op.

Het oponthoud en het feit dat de pont zich ver weg van het zich steeds maar uitbreidende IJmuiden bevond, leidde er toe dat een aantal particulieren een eigen veerdienst begonnen. Aanvankelijk met roeibootjes, later gemotoriseerd, brachten zij de toenemende stroom arbeiders naar de overkant van het steeds breder wordende water.

’Louitje’ van Goethem ging van de zuidoever naar van Gelder Papier, Japie ’Overzet’ voer rond de vissershaven, het bootje van Groen ging van de Hoogovenhaven naar Wijk aan Zee, die van Dienaar van de Julianakade naar het Sluizeneiland.

Verreweg het bekendste pontje was die van Donkersloot. Van 1910 tot 1963 voer deze ettelijke malen eerst vanaf het ’klaphekkie’ in IJmuiden-Oost en later bij de spoorbrug heen en weer.

In 1943 zwegen de motoren even voor korte tijd toen Donkersloot weigerde de papieren van de passagiers te controleren. De directie van de Hoogovens wist te bereiken dat het veer weer op de minder strategisch plaats bij het klaphekkie mocht overvaren.

Het pontje was opnieuw uit de vaart van eind 1944 tot augustus 1945. Het verkeer maakte toen, tot de NS weer ging rijden, gebruik van de spoorbrug. Daarna voer het bootje weer van 5 uur ’s morgens tot 11 uur ’s avonds.

Na de oorlog kwam er in verband met het toenemend wegverkeer een vierde pont bij het dorp Velsen bij. Het was niet genoeg. De 1,5 miljoen voertuigen die per jaar over de pont moesten zorgden voor eindeloze files en urenlange wachttijden.

Tot veler opluchting werd het reeds in de oorlog aangevangen werk afgemaakt en kon in 1957 de Velsertunnel geopend worden. De spoorbrug werd afgebroken en in 1963 werd bij een nieuwe verbreding van het kanaal de pont verplaatst naar zijn huidige plek. Donkersloot werd overbodig en de verkeersproblemen waren opgelost. Dacht men toen.''

(Onderste foto is van Frits Houtgraaf: het pontje, gisteren op weg van Velsen-Zuid naar IJmuiden)