Nel uit Amsterdam (foto onder) zit, met een schep in haar hand, op haar billen voor haar trapje. Met haar houten been vindt de 65-jarige het moeilijk om te staan. Al een kwartier is ze aan het ploeteren om het zand achter haar strandhuisje weg te krijgen. ,,Ik krijg veel bezoek. Die moeten wel binnen kunnen komen.’’
Ze wijst naar de hoge bergen die door de harde wind zijn ontstaan achter de eerste rij huisjes op het IJmuiderstrand. ,,Ik heb hier al 57 jaar een huisje. Zo erg is het nog nooit geweest.’’ Niet dat ze zich er erg druk om maakt. ,,Het lijkt wel klein-Zwitserland. Alsof je echt op vakantie bent.’’
Normaal ligt tussen de eerste rij (zeekant) en tweede rij een egale vlakte. Vanochtend klom ik van heuvel naar dal. Soms wel tegen de twee meter omhoog.,,Lastig voor oudere bewoners'', zegt Willem Koelemij. Hij is voorzitter van strandhuisjesvereniging De Schelp. Het is erg rustig op het strand. Zoals altijd eigenlijk, zo door de week. Vroeger was er een sociaal leven op het strand.
Koelemij: ,,Ouderen gaan weg. De huisjes zijn duur. Degenen die het nu kunnen betalen, zijn jong. Je ziet sommigen maar weinig.'' Hij kijkt om zich heen en wijst drie huisjes aan. ,,Die bewoners heb ik het hele strandseizoen maar een paar dagen gezien. Toch zonde van het geld als je een huisje koopt.''
Geen opmerkingen:
Een reactie posten