Het is weer tijd om te stemmen. Zie het verkiezingsbord hiernaast, in IJmuiden. Met op de linkse poster de enige Velsense kandidaat voor de provinciale staten: Rob Meerhof. Vanmorgen werd ik gebeld door een Haarlemse. Die had mijn verhaal gelezen over de dreigende sluiting van de treinstations. Ze vindt dat de krant alle provinciale partijen moet bellen. Om te vragen wat ze daarvan vinden.
Die mevrouw is duidelijk geïnteresseerd in de verkiezingen van 7 maart.
Ik vraag me af hoeveel andere mensen deze verkiezingen ook maar iets kan schelen.
Zelfs sommige personen die zich kandidaat stellen voor de staten lijken niet zo geïnteresseerd. Die indruk houd ik over aan een verhaal dat ik maakte in onze serie over de verkiezingen. Ik schrijf over het openbaar vervoer.
De lijsttrekker van Noord-Holland Anders/De Groenen blijkt onvindbaar. Inmiddels is de partij traceerbaar, maar dan wel via de afdeling in Amsterdam...
Bruno Bouberg Wilson van de Ouderenpartij NH/VSP staat vijfde op de kandidatenlijst. Maar hij wil niet geïnterviewd worden. 'Ik word toch niet gekozen, neem maar iemand hoger op de lijst'. Waarom ga je dan kandidaat staan? Neem je de verkiezingen dan wel serieus?
2 opmerkingen:
Het provinciaal bestuur is denk ik het meest onderbelicht van alle bestuursvormen. Van sommige bedrijven kennen we de bestuurders beter dan van onze eigen provincie. Als de provinciale verkiezingen weer aanbreken heb ik niets om te kijken of het bestuur haar taak goed heeft gedaan, geen inzicht in plannen, geen kennis van de kandidaten. De kandidatenlijst die bij me in de bus valt bevat namen van mensen waar ik nooit van heb gehoord. Als ik zou gaan stemmen dan zou ik blindelings op een lijst moeten stemmen. Dat heeft echter geen zin. Ik zou stemmen omdat de staten de eerste kamer kiezen. Ook dan zou ik dus op een lijst moeten stemmen, maar ik zou niet eens weten wie de uitverkorenen dan in de eerste kamer zouden plaatsen. Ik ga dan ook niet stemmen. Met een ongemakkelijk gevoel elke keer, maar toch. Geachte krant, hoe komt het toch dat er over provinciaal bestuur zo weing te vertellen valt. Is het nou echt zo saai of gebeurt er helemaal niets.
Het belang van verkiezingen is door de politiek ondergeschikt gemaakt aan een populariteit krachtmeting voor de partijen. Niet de achterliggende belangen van gevolgen van bestuur staan meer centraal maar de gevolgen voor de populariteit. Partijen laten zich niet meer zien zodra ze er geen belang bij hebben om de populariteit op dat moment te veranderen of zelfs maar te benadrukken. Het provinciaal bestuur stond toch al nooit hoog in de belangstelling. Dan vlak na de landelijk verkiezingen als minder bekende en minder populair provinciale bestuur in de schijnwerpers gaan staan doet de partijen al geen goed. Verkiezingen worden nog net niet zinloos gemaakt.
Een reactie posten